Διατροφική πρόσληψη παιδιών και πιθανές διατροφικές διαταραχές

Μετά το πρώτο έτος το παιδί αυξάνει με πιο αργό ρυθμό, αλλά σχετικά σταθερό, μέχρι την προεφηβική ηλικία, οπότε εμφανίζεται η αυξητική αιχμή της εφηβείας.

Στις αναπτυγμένες χώρες μια σπουδαία πηγή θρεπτικών στοιχείων για την ηλικία αυτή, είναι το γάλα. Κατά μέσο όρο το παιδί προσλαμβάνει 400ml/ημέρα, ποσότητα που καλύπτει περισσότερο από το 1/3 των αναγκών του σε θερμίδες, πρωτεΐνες, ασβέστιο και ριβοφλαβίνη. 

Υπάρχουν βέβαια και παιδιά που καταναλώνουν μικρότερες ποσότητες, χωρίς καμία ιδιαίτερη επιβάρυνση της υγείας τους. Στις υπό ανάπτυξη χώρες δεν υπάρχει οικονομική ευχέρεια για μία τόσο σημαντική πρόσληψη γάλακτος. Επομένως, το παιδί δεν προσλαμβάνει αξιόλογα ποσά θερμίδων και πρωτεϊνών, γιατί τα συνηθισμένα υποκατάστατα του γάλακτος είναι φτωχές πηγές για τα παραπάνω απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία.

Εξάλλου η υπολακτασία σε ενηλίκους και σε παιδιά πολλών κρατών    δημιουργεί προβλήματα στην πέψη και απορρόφηση του γάλακτος, αν και τελευταία το πρόβλημα φαίνεται να βρίσκει τη λύση του με τη χρησιμοποίηση συνθετικής λακτάσης η οποία διασπά τη λακτόζη σε γλυκόζη και γαλακτόζη. Υπάρχουν βέβαια, στο εμπόριο γάλατα στα οποία η λακτόζη έχει υποκατασταθεί με άλλους υδατάνθρακες, αλλά η τιμή τους είναι σχετικά υψηλή.¹⁸

Εκτός όμως από το γάλα το παιδί από το δέκατο μήνα αρχίζει να αντικαθιστά τις αλεσμένες τροφές με κανονικές και μέχρι το τέλος του πρώτου έτους είναι σε θέση να ανεχθεί τις περισσότερες τροφές και έτσι σιγά-σιγά εντάσσεται στο οικογενειακό διαιτολόγιο. Ορισμένες τροφές που είναι δύσκολο να τις πέψει είναι τα όσπρια, ορισμένα λαχανικά, ξηροί καρποί, και λιπαρές τροφές γι’ αυτό θα πρέπει να εισάγονται λίγο αργότερα στην διατροφή τους. Επίσης θα πρέπει οι τροφές να μην είναι πολύ αλμυρές ή πικάντικες. 

Κατά τη διάρκεια της νηπιακής και προσχολικής ηλικίας, τα παιδιά προσαρμόζονται πλήρως στη διατροφή των ενηλίκων. Οι θρεπτικές ανάγκες των παιδιών δεν διαφέρουν από αυτές των ενηλίκων, μία ποικιλία μικτών τροφών (κυρίως εκείνων με υψηλή θρεπτική πυκνότητα), πρόσληψη θερμίδων ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο της δραστηριότητας, επαρκής πρόσληψη υγρών, ισορροπημένη κατανομή των γευμάτων. Κατά τη διάρκεια της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας, αυτές οι συστάσεις χρειάζεται να προσαρμόζονται στις ατομικές προτιμήσεις. Για παράδειγμα θα πρέπει να γίνετε αποδεκτή, σε λογικά πλαίσια, η προτίμηση ενός παιδιού για τα γλυκά.

Η μονόπλευρη ωστόσο διατροφή δε θα πρέπει να επιτρέπεται. Μεγάλη σημασία, κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, έχει το γονεϊκό μοντέλο ακόμα και όταν αυτό δε γίνετε άμεσα αποδεκτό.