Η δυσανεξία στις τροφές

Η δυσανεξία στην τροφή αντιστοιχεί σε γαστρεντερικές αντιδράσεις σε συγκεκριμένες τροφές χωρίς συμμετοχή ανοσολογικών μηχανισμών. Η τροφική δυσανεξία η οποία δεν είναι αλλεργική αντίδραση εμφανίζεται: είτε ως αποτέλεσμα ενζυμικής ανεπάρκειας (η πιο συνηθισμένη είναι η ανεπάρκεια λακτάσης η οποία οδηγεί σε δυσανεξία λακτόζης), είτε ως υπεραντίδραση στην παρουσία συγκεκριμένων βιταμινών στη τροφή (ισταμίνη, τυραμίνη) ή σε τροφές που απελευθερώνουν ισταμίνη έμμεσα, είτε σε απροσδιόριστες αιτίες.

Δυσανεξία στη λακτόζη : η συμπτωματολογία της δυσανεξίας στη λακτόζη αντιμετωπίζεται με περιορισμό της λακτόζης στη δίαιτα. Η ανάγκη για το διαιτητικό περιορισμό της λακτόζης υπαγορεύεται από την εξατομικευμένη αντίδραση κάθε παιδιού στην πρόσληψη της, αφού όπως έχει αποδειχθεί δεν υπάρχει άμεση συσχέτιση της έντασης της συμπτωματολογίας με αντικειμενικούς δείκτες όπως τα επίπεδα λακτάσης στον βλεννογόνο.

Γενικά η προσεγγίσεις που συνιστώνται είναι εξαιρετικά μετριοπαθείς εξαιτίας του γεγονότος ότι η λακτόζη αποτελεί βασικό ενεργειακό υπόστρωμα ιδιαίτερα για τα μικρά βρέφη και οι περιορισμοί της σε πολλές περιπτώσεις σχετίζονται με υπερβολικές στερήσεις από την πλευρά τους. Η ανεξέλεγκτη εξαίρεση των γαλακτοκομικών από την καθημερινή διατροφή έχει συνέπειες και στο ισοζύγιο του ασβεστίου όπως φαίνεται από τις πρόσφατες μελέτες. Η μερική ή πλήρης αντικατάσταση της λακτόζης των τροποποιημένων γαλάτων με εναλλακτικές πηγές υδατανθράκων όπως η δεξτρίνη-μαλτόζη αποτελεί μία αποδεκτή λύση τόσο επιστημονικά όσο και οργανοληπτικά, ενώ η χρήση ενζυμικών υποκατάστατων αν και έχει ελεγμένη αποτελεσματικότητα δεν είναι τόσο δημοφιλής.

Η πρόσληψη γαλακτοκομικών που προκύπτουν από ζύμωση αποτελεί μια επιπλέον      εναλλακτική λύση μετά την βρεφική ηλικία.